Een dag meedoen met de kindergroep

“Wat een bijeenkomst hebben we gisteren gehad.” Vorige week ging het om denken en voelen, gisteren ging het om durven en doen! Daarvoor is het nodig dat je stevig staat! En dat staan we hoor! Zeker na een potje ‘been-duwen’.

Er stonden twee bijzondere activiteiten op het programma: Naar het winkelcentrum om mensen te vertellen over stotteren (“Mensen die we niet kennen? Ja, mensen die we niet kennen!”) en… er kwam een politieagent op bezoek!

Het aanspreken van vreemde mensen was voor sommige kinderen in het begin heel spannend, maar wat mooi om te zien dat ze aan het eind allemaal meededen! “Wij zijn van De Stottergroep, mogen wij u iets vertellen over stotteren?”

Alle mensen reageerden heel positief en iedereen kende wel iemand die ook stottert. En de mevrouw van de Albert Heijn en de meneer van de Speelgoedwinkel stotterden zelf ook!

Ook het bezoek van politieagent Wim, die zelf ook stottert, was voor veel kinderen heel spannend. Sommigen gaven dit zelfs aan op hun (gevoels)thermometer. Al heel snel was de sfeer ontspannen en werden er veel vragen gesteld . Hieronder een greep uit de vragen en antwoorden:

Uitspraken van politieagent Wim:

“Ik heb besloten om me niet zo druk meer te maken om het stotteren. En dat helpt! Ik stotter soms wat meer in spannende situaties, maar het geeft nooit problemen.”

“De politieschool vindt het geen probleem als je stottert.”

“Als ik met een boef praat en ik stotter, dan moet die boef maar even wat langer wachten tot ik klaar ben met praten.”

“Eigenlijk is je mond je beste wapen als politieagent. Heel veel dingen lossen we pratend op. En als je stottert, maakt dat dus niks uit.”

Uitspraken van de kinderen:

“Wist u dat stotteren eigenlijk heel normaal is?” (tegen iemand in het winkelcentrum)

“Stotteren is gewoon praten, maar het stopt even” (tegen Wim de politieagent)

“Ik ben … en ik hou van De Stottergroep” (op het podium)